Nu Calais enkele maanden geleden opgedoekt werd, zijn ze dan maar naar hier gekomen met hun kampementen. Ze namen alles mee: tenten, stoeltjes, tafels… alleen hun kinderen lieten ze thuis. Deze keer schuiven ze niet aan voor een asielaanvraag, maar willen ze binnen geraken op een van de meest exclusieve scholen uit heel Vlaanderen. Daar is in feite niets van aan, maar als je een rij kamperende ouders voor je school hebt, lijkt het natuurlijk wel zo… Wij zijn er echter nog niet uit waar je nu het meeste kans op hebt: een plaatsje op het Sint-Ritacollege of een verblijfsvergunning.
Gelukkig zitten er enkele slimme koppen in het Sint-Ritacollege (wij laten in het midden of dat te danken is aan de rigoureuze selectieprocedure, maar wij hebben toch eigenlijk een sterk vermoeden van wel). Dus leek het ons niet onverstandig de vier Wijzen (Lambert, Blommaerts, Maerevoet, Ruyters) het volgende vraagstuk voor te schotelen: hoe kunnen we ervoor zorgen dat de inschrijvingen vlot, eerlijk en vooral tentloos kunnen verlopen?
Het bleek echter niet zo gemakkelijk om de kerk in het midden te houden voor alle betrokken partijen. Zelfs na veel aandringen wou de priester van onze parochie niet toegeven: de kerk moest en zou vanvoor aan de school blijven staan en niet in het midden… Op zijn hulp konden we dus niet rekenen. Kortom, de vier Wijzen hebben er hun werk aan gehad om tot een compromis te komen.
Zó geniaal zijn de Vier echter, dat ze maar liefst met drie oplossingen op de proppen kwamen, de ene al wat ingenieuzer dan de andere. Wij stellen ze u dan ook met de grootste plaatsvervangende fierheid voor.
Oplossing 1
De vier Wijzen hebben een typisch trekje: er plezier in hebben om je te confronteren met het feit dat je niet zo goed wiskunde kan als je maar zou denken of dromen. Ze kwamen dan ook met het volgende idee: geef elke kampeerder een wiskundig raadsel – iets in de trant van: wat is de kans dat je les krijgt van een van de vier Wijzen – en er zal als vanzelf een decimering van het aantal aanschuivenden plaatsvinden.
Oplossing 2
Zoals u misschien wel weet zijn de kopiekosten een kop(ie)zorg voor heel wat ouders, die zich blauw betalen aan veelal overbodig papierwerk waaronder – inderdaad – cursussen wiskunde. De vier Wijzen bedachten het plan de kampbewoners te zeggen hoeveel geld ze over de 6 jaren heen zouden verkwisten aan overbodige printsels.
Helaas is ons cijferwerk niet zo accuraat, daarvoor zouden we hulp moeten krijgen van begrotingsspecialist tot na de komma, Johan Van Overtveldt. Wij waagden toch een ruwe poging: op een rondslingerende schoolrekening vonden wij het bedrag van 30 euro per trimester. Dan kom je dus uit op 540 euro. Eens zien wie er na het horen van dat bedrag nog rustig slaapt in zijn tentje.
Oplossing 3
Is het niet belachelijk dat ouders moeten aanschuiven voor de inschrijving van hun kinderen? De vier Wijzen zien het zo: als een kind echt naar Sint-Rita wil komen, het dan maar zelf moet aanschuiven, dan wordt meteen duidelijk wie intrinsiek gemotiveerd is. Al vrezen wij dat het aantal inschrijvingen dan op een hand te tellen zal zijn. Schrap deze oplossing dus maar. Intrinsiek gemotiveerde leerlingen? Hahaha! Wij zijn normaal bloedserieus, maar bij het horen van zo’n onzin kunnen wij ons onmogelijk inhouden.
Oplossing 4
Nou, de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de vier Wijzen met deze oplossing niets te maken hebben, maar dat maakt haar niet minder ingenieus. We hebben in onze kinderjaren allemaal wel eens gedroomd van een colafontein op de speelplaats of een zwembad op het dak van de school. Die colafontein ligt wat gevoelig na de herinvoering van de vooral uit water bestaande automaten, maar dat zwembad zien wij nog wel zitten. Met wat opportunistisch denkwerk lijkt ons dat haalbaar: “Iedereen die binnen wil op Sint-Rita, moet 50 euro extra betalen om te mogen inschrijven. De opbrengst gaat integraal naar het goede doel.” Gelogen is dat niet, want dan richten we snel een fonds op voor het welzijn van de arme kindertjes van het Ritacollege.
Genoeg gelachen. Even serieus nu, want dat gedoe met dat kamperen elk jaar slaat op niets en wij vinden dat dat opgelost moet worden. Wij namen daadwerkelijk contact op met de vier Wijzen, via mail weliswaar, want u wil beslist niet met hen in gesprek gaan (u verstaat geen woord van wat ze uitkramen, dat hebben wij uit het verleden al geleerd). Helaas hebben de Vier ons sterk teleur moeten stellen. “We moeten ons aan de wettelijkheid houden”, “Spijtig dat we je niet méér van dienst kunnen zijn …” en om te eindigen de wijze paradox “Het leven is nu eenmaal een struggle for life!” en daarmee was alles gezegd…
Komt u dus maar best een dagje vroeger kamperen dit jaar. Alhoewel, dan bent u misschien nog te laat. Maak er dus maar twee dagen van… of drie voor de zekerheid. En als u zelf geen zin heeft om in de kou te slapen – wie wel? – kan u steeds een mailtje sturen naar hoofdredactie@reada.be en dan zorgen wij voor een team doorgewinterde, professionele kampeerders die voor een mager loon van 10 euro per uur uw plaats innemen.
Want objectieve journalistiek kost geld.
geschreven door
Pieter Decat
Wat een prachtige tekst ! Titus vergeet niet dat je vader destijds ook gekampeerd heeft…. en met wat geluk en met aanspreking van de reserve (….als ik het goed herinner) ben jij ook in die zogenaamde “elite school” ingeschreven. Voor zo ver ik dat kan beoordelen en kijkend naar de afgelegde weg (van bijna vijf jaar) en de ondertussen behaalde resultaten is je vaders kamp meer dan een “elite” beslissing geweest….
Ik vergeet hierbij je eigen degelijke inzet te vermelden, maar die is de bevestiging van het voorgaande, of is het omgekeerd ?
Opa