Open liefdesbrief

Liefste medemens, liefste naaste,

Vandaag, Valentijn, is de prachtige dag waarop de Liefde tussen twee personen wordt bezongen. Het is de dag waarop we mijmeren over onze geliefde en er alles aan doen hem of haar te laten weten dat we van hem of haar houden. Maar draagt het begrip Liefde niet veel meer in zich dan dat? Wat bijvoorbeeld alleen al met de (meerderheid aan) mensen die om welke reden dan ook op deze dag geen geliefde te vieren hebben? In onze tijdsgeest van haat en onzekerheid immers, waarin we decennia oude zekerheden moeten inruilen voor crisissen op allerlei gebieden, is zoiets als naastenliefde en verbondenheid niet onnodig, zou ik denken. Integendeel.

Geef me daarom de kans om vandaag ook die Liefde even in de verf te zetten, al was het maar om te bewijzen dat er zoveel meer is naast de hemel aan roze wolkjes tussen twee geliefden. Geef me de kans om te benadrukken dat er ook zoiets bestaat als universele Liefde, en dat die zoveel sterker is dan haat. Beschouw het als mijn ‘open liefdesbrief’ aan de mensheid. Beschouw het als mijn liefdesbrief aan u.

Ik ben er immers van overtuigd dat we steeds verder moeten denken dan de waan van de dag (hoewel we daarbij de kleine momenten natuurlijk niet over het hoofd mogen zien – geniet u maar van alle verwennerij vandaag). Ik ben ervan overtuigd dat het tijd is om voorbij de zoveelste stupiditeit van Trump te kijken en dat we moeten proberen om the bigger picture voor ogen te houden.

Ik ben immers niet alleen als ik zou beweren dat we op een kantelmoment in de geschiedenis beland zijn, een periode waarin het ene fundament na het andere onder onze voeten wordt weggeslagen. Wie had immers gedacht toen u vorig jaar in de gekte van Valentijn nog snel de laatste hartjespralines bij Leonidas ging halen, dat een jaar later the Old Continent een van zijn belangrijkste lidstaten pal voor zijn ogen zou zien afbreken? Dat de grootste en gevaarlijkste idioot aller tijden tot leider van the Free World was verkozen? Dat verschillende grote handelsverdragen op de helling staan, oeroude diplomatieke relaties met een paar telefoontjes op hun grondvesten daveren en hierbij de rust grondig op de proef stellen?  En dat de grootste klimaatontkenner van een van de meest vervuilende landen ter wereld diens beleid in handen heeft – en niet aarzelt om zo snel mogelijk de ten dode opgeschreven industrie van fossiele brandstoffen ‘great again’ te maken?

Nee, het nieuws dat 2017’s kindertijd beschrijft is niet bepaald om gelukkig van te worden. Het verbaast me niet langer dat mensen angstig zijn voor de toekomst, als je via het nieuws the bigger picture probeert te vatten. En exact daar draait het allemaal om. In mijn bescheiden mening denk ik immers dat het probleem niet Trump, de Brexit of Marine Le Pen is. Volgens mij zijn dat enkel en alleen de gevolgen van een veel dieper gewortelde, fundamentele emotie die onze beschaving bedreigt: haat.

Het is een gevoel dat meerdere beschavingen, landen maar evengoed mensen of ideeën de grond inboorde – een eigenschap die het slechtste in ons naar boven haalt, ons dat deeltje mens laat zijn dat nooit vrijwillig naar boven komt. Het is een emotie waarop populisten teren, waarmee Hitler naar de macht klom en waarmee, helaas, oorlogen worden ontketend.

Maar – en dat is het allerbelangrijkste – liefde is datgene dat steeds opnieuw dreigt vergeten te worden ondanks dat het, zonder overdrijven, de fundamentele basis is van alles waaruit dit heelal is opgebouwd: nacht kan niet bestaan zonder dag, donker kan niet bestaan zonder licht, haat kan niet bestaan zonder liefde.

Aan ons dus om te kiezen welke kant van de medaille we dragen. Want die bigger picture waarover ik het daarnet had, bestaat uit niets meer of niet minder dan de manier waarop je ernaar kijkt; de lens, zo je wil, waarmee de foto genomen is. Zie je hem door de bril van liefde, of door die van haat? Het is dan ook exact uit deze twee fundamentele emoties dat we als mensen handelen. En wat ons mens maakt, is net dat we die fundamentele eigenschap hebben om te kiezen.

Mijn wens voor u is dan ook erg simpel: dat u de vrijheid in uw hoofd bewaart om steeds vanuit positiviteit te kunnen vertrekken in alles wat u doet, om steeds verder te kijken dan de donkerte van haat – wetend dat liefde immers het symbolische licht is dat onze wereld beschijnt. Trump erdoor afzetten is wat te hoog gegrepen, maar uw wereld zal er alvast een stuk mooier door worden.

En is het nu net niet zo dat ‘de wereld’ niets anders is dan een verzameling van individuele werelden die elkaar al dan niet overlappen? Is niet exact de revolutie van naastenliefde diegene die elk van ons gratis en voor niets kan ontketenen om die werelden te verfraaien en daaruitvolgend ook de energie geeft om ‘dé wereld’ menselijker te maken?

Laat dit daarom het jaar worden waarin de naastenliefde het won van de haat. Het jaar waarin we plots inzagen dat die haat maar een kant van het verhaal is en de echte waarheid in haar tegengestelde verscholen zit, het jaar waarin we op microniveau met positiviteit op macroniveau tegen haat streden, en wonnen. Laten we het bloedbad van haat stoppen. Laten we er een muur tegen bouwen, de grenzen ertegen optrekken en de haters ervoor laten betalen. Want vanaf nu komt liefde voor haat. Liefde eerst. Liefde eerst.

Laten we 2017 groots maken. Laten we van 2017 genieten. Maar vooral:

LET’S MAKE LOVE GREAT AGAIN

Al mijn liefs,

Kamil


geschreven door

Kamil Bernaerts


2 gedachten over “Open liefdesbrief

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.