‘k Vraag het aan <3 Bart Moeyaert

Deze maandag nog als spreker voor het derde jaar, nu in uw schoolkrant: Bart Moeyaert! Deze zevende zoon werd wereldberoemd (maar dan vooral in Vlaanderen) met zijn klassiekers zoals Duet met valse noten. Wij konden hem strikken voor een duet met echte vragen.

Wat zou je studeren als je nu opnieuw zou mogen kiezen?

Dat zou zonder enige twijfel Woordkunst aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen zijn. Daar geef ik nu al meer dan vijftien jaar les. Woordkunst is een afdeling voor mensen die iets met de radio willen doen, op een podium willen staan of willen schrijven. Als je die drie elementen bij elkaar optelt, krijg je het sleutelwoord ‘verhalen’. Bij een interview haal je de verhalen bij de geïnterviewde en op een podium vertel je ze zelf, maar bij een verhaal schrijf je ook. Dat is logisch. Ik weet nu uit ervaring dat het zeer moeilijk is om het conservatorium binnen te geraken. Misschien zou ik op mijn twintigste te bang zijn geweest of faalangst hebben gehad.

Welke leerkracht heeft een invloed op je latere leven gehad?

Daar hoef ik ook niet over na te denken. Ik heb mijn middelbare school afgemaakt aan de Kunsthumaniora in Gent. Dat waren de twee laatste jaren die alles van mijn jeugd hebben goedgemaakt. Ik leed onder het college en hoe dat in zijn werk ging, dus die school heeft mijn leven drastisch veranderd. De leraar die daar indruk op me maakte, was Lieven Tavernier. Hij schreef liedjesteksten, maar zong ook zelf. Dat was dan ook een leerkracht die heel erg met kunst bezig was. Hij kon heel goed vertellen en alles wat hij zei, leek belangrijk. Lieven Tavernier was echt iemand die indruk maakte en zo heb ik maar weinig leraren gehad.

Geloof je?

Nee, maar ik ben gelovig opgevoed, dus we gingen wel naar de kerk. Op de leeftijd van veertien jaar moesten we beslissen of we bleven gaan. Geen enkele broer van mij heeft het kerkbezoek voortgezet. Ik besefte toen ook dat ik niet aan het bidden of geloven was. Wel stond ik vaak stil bij wat ik aan het doen was. Ik was bezig met het creëren van stilte in mijn hoofd en zocht rustige plekken op om beter na te denken. Dat is natuurlijk iets totaal anders dan geloven.

Met welk liedje zing je mee onder de douche?

Met welk liedje krijg je me aan het dansen? Die vraag vind ik gemakkelijker om te beantwoorden. Met Blame It on the Boogie van Michael Jackson vlieg ik meteen de dansvloer op. Ik vind dat echt een geweldig nummer. Hetzelfde effect heeft Can’t Stop the Feeling! van Justin Timberlake op mij. Ik zing daarom niet mee, maar ik kan er wel ongelooflijk goed op dansen.

Wat is je guilty pleasure?

Dat vind ik een moeilijke vraag omdat ik drie jaar lang bezig ben geweest met een groot project in Frankfurt. Daardoor heb ik nauwelijks nog iets geschreven. Nu ben ik al een jaar bezig met ‘opruimen’, mijn plezier terugvinden in mijn eigen werk en letterlijk het huis in orde maken, waardoor ik eigenlijk niet bezig ben met guilty pleasures. Ik zou diep moeten nadenken over wat dat vroeger was, maar dan kom ik uit bij flauwe dingen zoals een glas champagne of het beluisteren van foute muziek. Is dat wel guilty? Ik voel me niet bepaald schuldig over iets. 

Past ananas op pizza?

Lacht. Bestaat hierover zelfs een discussie? Voor mij zonder twijfel, ja! Ik bestel bijna altijd een pizza Hawaï.

Heeft u een primeur voor ons?

Deze week ga ik een grote opdracht aannemen…

Wat staat er op de laatste foto die u genomen heeft?

Gisterenmiddag op een evenement in Frankfurt (de Frankfurter Buchmesse, red.) maakte ik een foto van de vrouw die daar als artistiek leider Georgië vertegenwoordigde. Ze was ongelooflijk en vertelde bijzonder interessante dingen. Op die foto heb ik nadien nog iets geschreven om haar te feliciteren en succes te wensen.

Welke droom die je ooit hebt gehad, is je het meest bijgebleven?

Daar hoef ik niet te diep over na te denken omdat ik steeds terugkerende dromen heb. Die spelen zich af in een school, een reusachtig hotel of op een vakantiekamp. Ik verlies altijd de weg. Ook schuiven de muren er dichter naar elkaar toe en komt het plafond naar beneden. Dat zijn dromen die in angst eindigen.

Beschrijf je eerste liefde.

Ik deed wel eens mee aan voordrachtwedstrijden. Er was één meisje dat ook deelnam. Zij deed het fantastisch, koos prachtige gedichten uit en was bovendien ontzettend mooi. Ze heeft me nooit zien zitten en ik ben stil verliefd gebleven.

 


geschreven door

Clemence van Ginneken

Sam De Groote


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.