De leerlingen van het vijfde jaar interpreteren ‘goede week’ wel heel letterlijk. Ze zetten zich in afwachting van Pasen in, in een sociale instelling, waar ze een handje helpen. Glenn is een gast van Primavera in Merksem. Hij wou altijd al eens in de krant staan.
In Primavera wordt er over de ‘patiënten’ niet gesproken als zieke of andere mensen. Integendeel, in de ogen van de begeleiders zijn zij gasten. Zij behandelen hen dan ook niet als mensen met een verstandelijke beperking, maar eerder als personen zoals jij en ik.
Welke begeleider heeft een invloed op uw leven gehad?
Natasja springt er voor mij echt uit. Zij is heel lief en kan mij altijd helpen. Wanneer ik het moeilijk heb, beurt zij mij op. Bovendien wijst zij mij erop als ik in de fout ga. Dat helpt.
Gelooft u?
Neen.
Beschrijf uw liefde.
Isabella en ik zijn ondertussen acht maanden samen. In juli vorig jaar heb ik het met haar aangevraagd. Het leukst aan haar vind ik haar glimlach en dat ze altijd zo vriendelijk is.
Hierbij ontkracht Glenn ook de uitspraak ‘ongeluk in het spel, geluk in de liefde’, hij won maar liefst zesmaal Uno van onze Sint-Rita leerlingen.
Met welk liedje zingt u mee in de douche?
‘Een mooi verhaal’ van Isabelle A.
Isabelle A is Glenns grote idool. Wekelijks koopt hij de Story, ijverig op zoek naar een glimp van zijn lievelingszangeres.
Dat liedje heb ik met Isabella gezongen op het kerstfeestje hier in Primavera.
Wat is uw guilty pleasure?
Koekjes en dan specifiek lange vingers. Die eet ik zeer graag, maar daarvan mag ik er eigenlijk niet veel eten.
Wat is uw lievelingswoord?
Isabella. Als ik dat hoor moet ik altijd denken aan de fijne gesprekken die we voeren.
Past ananas op pizza?
Dat kan best lekker zijn, maar geef mij maar gewoon een pizza met salami.
Heeft u een primeur voor ons?
Als ik me goed voel bij iemand ben ik een open boek, zoals nu in dit gesprek. Dit voelt heel spontaan. Ik weet dus niet echt iets dat ik nog nooit tegen iemand heb gezegd.
Wat is de laatste foto die u getrokken heeft?
Dat moet op vakantie met Aakje zijn. Zij organiseren begeleide vakanties. Daarvan worden groepsfoto’s of foto’s van activiteiten getrokken.
Welke droom is u bijgebleven?
De grootste droom die ik nu heb is dat mijn bompa weer tot leven komt. Eén van mijn andere grote dromen heb ik al kunnen realiseren. In 2013 hebben we met behulp van enkele begeleiders een kunstwerk en een hele show met djembe’s en dansjes ineen gestoken. Die hebben we dan opgevoerd hier achter de hoek. Al zou het ook een droom zijn om dat opnieuw te mogen doen.
geschreven door
Marie Verhoeven
Lola Ruyters