In de rubriek ‘K Vraag het aan stellen wij 10 prangende en persoonlijke vragen aan een uitverkorene. In onze laatste aflevering van dit jaar geeft Tim Bal, leerkracht Engels en beste vriend van Reada-mascotte Dirk Teur, zijn kijk op het leven.
Wat was er eerst: de kip of het ei?
Laat ons daar al ineens duidelijk zijn: telkens iemand die vraag stelt, wordt niet gedacht aan de haan. Het arme dier heeft waarschijnlijk al enkele crisissen achter de rug en kraait daarom dagelijks iedereen wakker. Ik durf er zelfs meer van zeggen. De kans is zeer groot dat de stakker gewoon brult: “Denk aan mij! Ik ben er ook!” Laat ons dus niet langer de rol van de haan negeren en hem zelfs een ereplaats geven!
Wat zijn de kleine dingen die u gelukkig maken?
Er zijn verschillende collega’s die het niet kunnen laten om minuscuul kleine stukjes krijt op het bord te laten liggen. Alsof je daarmee nog kan schrijven! Ofwel is hier sprake van donkere humor om de volgende in rij te pesten met deze krijtresten, ofwel heeft het te maken met pure werkdruk en zijn de desbetreffende collega’s te vermoeid om die ukkepukkies in de vuilbak te kieperen. Ik laat het in het midden. Mijn moment van geluk zit er dan in om met die afdankertjes nog mooie zinnen op het bord te toveren, in het Engels uiteraard.
Waarop inspireert u uw kledingkeuze?
Los van het feit dat de jongste modefenomenen geen geheimen hebben voor mij, laat ik hier vooral de willekeur regeren. Als ik een bepaald kledingstuk de moeite waard vind om in mijn verzameling kleding op te nemen, dan zal ik hiervoor de nodige gelden vrijmaken. Verdere inspiratiebronnen zijn natuurlijk de designers van Project Runway en de geweldige tips van Jani… Alhoewel…
Waaraan dacht u deze ochtend toen u opstond?
Toen ik opstond, was ik vooral in stilte aan het hopen. Als een zoon om 5:30 uur van een hogere verdieping naar een lagere roept dat er dringend een plaspauze aankomt, gaan er vele gedachten door een mens zijn hoofd. Eén ervan is ’tiens, die jongen heeft een goed idee. Dat moet ik ook eens proberen’, een ander is ‘verdorie, zwijg nu toch, kerel, zo dadelijk brul je je zus wakker.’ Helaas was die tweede gedachte ook de waarheid.
Aan wie zouden wij allemaal een voorbeeld kunnen nemen?
Er zijn veel mensen die denken dat zij een voorbeeld zijn voor anderen. Helaas geven net die mensen vaak het mindere voorbeeld. Een portie relativeringsvermogen zou de meeste mensen deugd kunnen doen. Daarom zouden we misschien net niet naar voorbeelden moeten zoeken. Al vind ik persoonlijk de kunst van de retoriek van Obama en Sanders iets om van te smullen. Al geniet ik evenzeer van Jimmy Fallon in The Tonight Show. Heerlijk hoe die man soms van leer trekt tegen de gevestigde waarden, met een kwinkslag, een knipoog, een onbedoeld grapje: humor naar mijn smaak.
Welk advies zou u geven aan uw jongere zelf?
Kalm aan. Hoeft daar meer uitleg bij? De mensen die me kennen, en echt goed kennen, weten dat er wel wat energie in mij zit. Ik ben ondertussen aan een leeftijd met ervaring gekomen waarop ik die energie beter kan kanaliseren, maar die kennis had ik gerust graag wat eerder gehad.
Heeft u een favoriet kunstwerk? (gedicht, architectuur, schilderij, …)
Op dit moment geniet ik vooral van de betere jeugdliteratuur. En als ik zeg jeugd, bedoel ik eigenlijk kleuter. Sinds er twee jongere versies van mij op deze planeet rondwandelen, heb ik die kleuterliteratuur leren ontdekken. Een Guido Van Gezellen of een Leo Timmers kunnen mij op een of andere manier wel bekoren. Hoe een moraal, een levensles, een wijze raad, een familiegebeurtenis of gewoon een nieuwe skill worden geïntroduceerd aan die kleuters, intrigeert me wel.
Wanneer bent u voor het laatst gaan sporten en waarom?
Waar ik in het pre-kinderen tijdperk makkelijk drie tot vier keer per week ging joggen, is dat nu gereduceerd tot nul. Ja, je leest het goed. Mijn tijd indelen, lukt me nog altijd niet zoals ik het wil. De laatste keer dat ik effectief gesport heb, was tijdens het jongste collegaweekend in januari. Een pijnlijke confrontatie met mezelf om dit te moeten opbiechten.
Wanneer heeft u voor het laatst gehuild en waarom?
Ik huil niet gemakkelijk, dat moet ik alvast toegeven. Ik huil vooral bij herinneringen aan familiale zaken. Ik heb enkele jaren geleden mijn vader moeten afgeven en telkens ik gelukkige momenten tussen vader en zoon zie op tv, knaagt het bij me. Anderzijds kan ik ook gewoon gezellig een potje janken bij mooie dingen, bij positivisme, bij geluk. Mensen die gelukkig zijn of worden, dat kan me raken.
Wat is uw mooiste schoolherinnering?
Er zijn er meerdere die onmiddellijk bij me opkomen. Als leerling in het Sint-Ritacollege durf ik denken aan de lessen van verschillenden, waarvan er sommigen nog steeds op het college rondlopen. Ik durf er niet één bij naam te noemen, omdat ik weet dat ik dan ook anderen vergeet en dat zou ik werkelijk jammer vinden. Ik herinner me ook de Italiëreis nog levendig. Het hotel waarin wij verbleven, had duidelijk de trein naar de moderne tijd gemist. Het gebouw straalde oubolligheid en onverzorgdheid uit. Tijdens onze doortocht is er in dat hotel ook een lattenbodem gesneuveld tijdens het spelen van ‘vleeshoop’ en heeft de kamerdeur succesvol dienst gedaan als voetbalgoal. Ik ontken bij deze ook officieel enige betrokkenheid. Kom maar met bewijzen!
aangevraagd door
Titus Verelst