Vandaag begint de finale van een van de belangrijkste muziekwedstrijden ter wereld, en nee, ik ben niet een week te laat met het Eurosongfestival, ik heb het over de Koningin Elisabethwedstrijd. Waarschijnlijk heb je die naam allemaal wel al eens horen vallen, maar weet je eigenlijk wat de wedstrijd écht inhoudt?
Zoals ik al zei, is de Koningin Elisabethwedstrijd een van de belangrijkste, zoniet de belangrijkste, muziekwedstrijd in de hele wereld. Nu kan je je afvragen: “Wat maakt deze wedstrijd zo belangrijk?” Wel, daar zijn een paar redenen voor. Een eerste reden is het feit dat de wedstrijd al heel lang plaatsvindt. Het concours werd voor het eerst gehouden in 1937 onder de naam Eugène Ysaÿe wedstrijd. Na de Tweede Wereldoorlog, waarin de competitie even had stilgelegen, werd de naam veranderd naar Koningin Elisabethwedstrijd. Ze werd vernoemd naar haar stichter, het was immers koningin Elisabeth die de wedstrijd had opgericht en daarmee een droom van Ysaÿe verwezenlijkte. Ysaÿe is een van de belangrijkste violisten uit het begin van de 20ste eeuw.
Een tweede reden is de moeilijkheidsgraad van de Koningin Elisabethwedstrijd. Het is een van de meest intense wedstrijden. De kandidaten worden gekozen op basis van een video-inzending. Zij moeten dan voor de voorrondes naar België komen. Ze worden in een gastgezin geplaatst en leren zo ook mensen in België kennen. Uit de voorrondes worden dan de deelnemers aan de eerste ronde gekozen, dat is meteen ook de eerste publieke ronde. Daaruit worden de halve-finalisten geselecteerd en tenslotte worden de finalisten besloten. De finalisten moeten dan een concerto naar keuze spelen en ze krijgen een week de tijd om een nieuw gecomponeerd concerto in te studeren. Daarvoor worden ze opgesloten in de Muziekkapel in Brussel. Het concours is dus extreem langdurig en veeleisend.
Een andere reden van het belang van de competitie is de media-aandacht. Wereldwijd wordt de wedstrijd uitgezonden en van commentaar voorzien. De winnaars krijgen concertaanbiedingen en een directe internationale bekendheid. De winnaars van de wedstrijd zijn vaak ook de mensen die later een grote carrière hebben. Denk maar aan David Oistrach, Leon Fleisher, Ray Chen, Vladimir Ashkenazy en nog vele anderen.
Elk jaar vindt de competitie plaats in Brussel, telkens voor een ander instrument. Zo is het dit jaar een pianowedstrijd en was het in 2019 een vioolwedstrijd. Door de pandemie mocht het concours vorig jaar niet doorgaan, waardoor de pianowedstrijd een jaar later is gevallen dan voorzien. Ook nu mag er geen publiek in de zaal zitten, enkel de jury en de koningin – de patroon van de wedstrijd – mogen fysiek aanwezig zijn. De competitie wordt altijd live uitgezonden over de hele wereld, dus dat is niet zo’n grote verandering ten opzichte van andere jaren.
Wat wel een verandering is, is de hoeveelheid deelnemers. Normaal zijn er in de halve finale 24 en in de finale 12, maar dit jaar hebben ze de wedstrijd gehalveerd. Nu zijn er dus maar zes finalisten. Zij spelen een opgelegd werk, een onuitgegeven stuk speciaal geschreven voor de Koningin Elisabethwedstrijd – dit jaar D’un jardin féérique van Bruno Mantovani – en een concerto naar keuze. Hieronder het programma:
Maandag 24 mei
Vitaly Starikov:
Pjotr Tsjaikovski – Concerto n. 1 in bes op. 23
Dinsdag 25 mei
Tomoki Sakata:
Johannes Brahms – Concerto n. 2 in Bes op. 83
Woensdag 26 mei
Keigo Mukawa:
Sergei Prokofiev – Concerto n. 2 in g op. 16
Donderdag 27 mei
Sergei Redkin:
Sergey Rachmaninov – Concerto n. 3 in d op. 30
Vrijdag 28 mei
Dmitry Sin:
Sergey Rachmaninov – Concerto n. 3 in d op. 30
Zaterdag 29 mei
Jonathan Fournel:
Johannes Brahms – Concerto n. 2 in Bes op. 83
Ik zou je echt allemaal aanraden om eens een avond mee te volgen om 20u20, zo leer je makkelijk een paar van de grootste pianoconcerto’s kennen en zie je ineens ook de wereldtop van de jonge muzikanten spelen (de deelnemers mogen maximum 30 jaar oud zijn). Je kan hier de finale volgen.
Veel luisterplezier!
Geschreven door
[tooltip tip=” “]Ymke Cox[/tooltip]