‘s Ochtends fungeert de bel als schooldrummer. Hij geeft het startsein van Sint-Rita’s bekende soundtrack: Het getoeter van de gefrustreerde mobilisten doet dienst als basisbeat, afgewisseld met de plotse hoge noten van piepende remmen. Het voorbij zoeven van de auto’s lijkt wel een DJ die met de muziekplaat speelt. Deze beruchte symfonie heerst als een vorst over de discotheek, net zoals de auto over de baan. Onze longen knielen onderdanig voor hem. Om het in mensentaal te verkondigen: wij zijn de gepoepte leerlingen van die stroom uitlaatgassen.
In de lessen leren we over hoe we te veel bomen kappen, te vaak de auto nemen en te lang onder de douche staan. Toch blijft het overgrote deel van de bevolking steevast met de wagen rijden. Zeker rondom Sint-Rita is de luchtvervuiling alarmerend. Wanneer je hier naar school gaat, is de concentratie stikstof bijna even hoog als wanneer je midden op de E19 staat. Tegen dit gevaarlijke monster trekken wij dagelijks ten strijde. Zo gezien kan je wel zeggen dat er op Sint-Rita een heleboel fervente rokers rondlopen. Ouders geven ons met de paplepel mee hoe slecht roken voor de gezondheid is. Hun kinderen naar een school sturen die naast een snelweg ligt, is echter wel oké. Nu, dat is het helemaal niet! Dat noemt men nogal eens een contradictie.
Als je kijkt naar de vele fietsstallingen, lijkt het misschien dat onze school een pluim verdient: maar niets is minder waar. In tegenstelling tot het merendeel van de leerlingen, die per fiets naar school komen, nemen de leerkrachten over het algemeen sneller en in grotere getale de auto. Zo zijn er die op nog geen 15 minuten fietsen van de school wonen en toch de auto nemen. Bovendien hebben zij recht op een fietsvergoeding die leerlingen niet kunnen ontvangen.
Een mogelijke reden zou kunnen zijn dat zij de verschrikkelijke luchtkwaliteit rondom onze school hebben ervaren. Dat is wellicht niet zo verbazingwekkend. Onze school ligt naast een druk kruispunt én de beruchte E19. Nu blijkt het chaotische verkeer rondom Sint-Rita niet het enige gevaar meer te zijn dat de leerlingen dagelijks trotseren. Kijk maar naar deze kaart, die duidelijk de luchtkwaliteit weergeeft. Een groot deel van onze school is gelegen in de broeihaard van de E19, waar de stank van de gassen niet te harden is. Volgende keer denk je best toch twee keer na wanneer je het raam wilt openen voor wat ‘frisse’ lucht.
Die slechte lucht die rondom onze school vertoeft, wordt veroorzaakt door de vele automobilisten die dagelijks eenzaam in hun auto zich een weg banen naar hun werk en dat dikwijls in een chique bedrijfswagen. Ook tussen deze mensen zitten er die met een ander voertuig hun werk kunnen bereiken en toch blijft de auto de koning met alle gevolgen van dien. Vraag maar eens na hoe jouw ouders pendelen. Niet enkel leerlingen en leerkrachten, maar ook ouders die toch met ruim 3000 onze school vertegenwoordigen, kiezen steevast de auto. Bovendien zijn ze vaak niet het goede voorbeeld voor hun kinderen. Wanneer het regent stellen ze meestal al snel voor hun kinderen toch te brengen. Wij kunnen deze ouders alvast geruststellen: van een klein beetje water gaan die schatjes van patatjes heus niet dood.
Gelukkig is er licht aan het einde van de tunnel. Mensen worden zich stilaan bewuster over de gevaren die zo een langdurige blootstelling aan stikstofdioxide met zich meebrengt. Roet in je urine, astma, zwakkere organen en een aangetast DNA tonen maar enkele van de vele gevolgen. De organisatie Filter Café Filtré, waarin de schoonbroer van meneer Troch een drijvende kracht is, besluit evenzeer actie te ondernemen. Enkele bezorgde ouders zetten elke vrijdagochtend de straat van hun lagere school af en onlangs heeft de eerste middelbare school besloten zich mee achter de actie te scharen. Zo hopen ze de lucht voor hun kinderen toch ietwat te sparen. Ondertussen heeft de onderneming al vele aanhangers in zijn strijd tegen het massale autogebruik verworven. De organisatie richt zich weliswaar op lagere scholen, maar hoopt vurig dat het secundair onderwijs snel volgt. Ondanks het feit dat het voor onze school praktisch onmogelijk is om de straat af te zetten – denk maar aan alle gehaaste mobilisten in de ochtendspits – kan ook onze school zijn steentje bijdragen. We zouden bijvoorbeeld het beruchte spandoek van ‘Uitdagend en leerlinggericht’ kunnen vervangen door: ‘Bedankt voor de roet in onze pipi’ of ‘Bij voorbaat dank voor de longkanker op latere leeftijd.’ Wij sporen iedereen – leerlingen, leerkrachten én ouders – aan om de auto vaker te laten staan. Hopelijk kunnen we zo een aantal automobilisten bewust maken van de impact die hun auto heeft op de gezondheid van alle Ritanen. Jaja, Sint-Rita en aanhangers, voel de druk maar landen op jullie schouders.
geschreven door
[tooltip tip=”Lola heeft iets met stoelen.”]Lola Ruyters[/tooltip]