Hieronder vinden jullie de tekst van de leerkrachtentekstomelet, die voorgelezen werd tijdens de dag van de leerkracht door mezelf. (Ja, leerkrachten kunnen wel eens met elkaar en zichzelf lachen.) In de tekst zitten dus vele namen van leerkrachten verwerkt. Soms is de naam volledig terug te vinden, soms nogal ‘halfstegat’.
Voorbeelden:
1) De naam wordt volledig weergegeven met voornaam en achternaam, maar kan ook in andere volgorde. “Katrien verschoot en Piet ook.” of “Verschooten Katrien en Piet?” of “De bliksem sloeg in. Katrien verschoot en toen hoorde ze pas de donder.” [Het gaat hier om Katrien Verschooten.]
2) De naam is op een of andere manier in de tekst verwerkt: “What is your hobby? I like spitten in den hof en zo, dude.” [Het gaat om Like Spithoven.]
Wie een volledige lijst van alle leerkrachten die op deze manier in de tekst zitten, instuurt naar de redactie van Reada, moet dit jaar niet meedoen aan het loopfeest!!! (*Disclaimer van de redactie*) Succes!!!
Ziehier het postmoderne verhaal:
Het verhaal beginne eva na de middag, ik was mij aan het vervelen op een leerkrachtenfeestje toen ik gelukkig enkele bekenden zag opdagen in de verte: Tim kwam van den Berg en Herman ook. En de Koen van Vlaanderen.
Man Toch, dat Hendrik boeit niet zult nu denken, maar studio 100’s Piet Pierraets lukte er niet in om de show te stelen, dus zette ze snel een plaat op. Ik dacht: met zijn schoolkwis scheerst Bert veel hogere toppen. Een plaat dus.
Eerst speelde men een oude rocker van Jimi Hendricks. Jeroen begon te schaken. Ik wachtte geduldig af.
Toen weerklonk Engelbert Humperdink: “Plies release me. Planne lies melis me. Let me go.”
Ik probeerde een slow te scoren, maar iemand riep: zet die plaat af. Heel bruut. Pleassers is anders, dacht ik. Dan begon ik maar met de directeur over de verelsten van het Iwan-effect. Ten slotte had de man het er over gehad tijdens de personeelsvergadering en wist niemand echt waarover het ging. Ik merkte tussendoor op dat hij mij nog een salami moest. (Den Iwan, niet de directeur.)
Toen zag ik dat den Bart van Aalst kwam en de van Doorn leende geld bij den Johan. Ik dacht nog: “Drieske, Drieske, Tsss, Tsss, Tsss!”
Om maar iets te zeggen, vroeg ik: ‘Is die Veronique van Ravenklauw of van Sladderig?”
“Nee,” zei Jan: “die iris van Duffelpuf.”
Ik dacht: “Maar Jan, kaal u werden we allemaal vroeg of laat,” maar zei maar niets.
Koen daarentegen bleef maar de gezelle Ingridiëntenman uithangen. (Een ingridiëntenman is iemand die altijd van die leuke, onbenullige weetjes kent.) Hij zei: “De beroemdste graffitie-kunstenaar is een zekere Leroy, Pascale.”
Ik dacht: “De Koen van meel beweren, maar ik heb het hier gehad.”
Ik zocht ander oorden op. In het stripmuseum leerde ik dat Lucky Luck, Lamme Bert en de daltons geen vrienden waren. En dat Filip aartsvijand was van Dirk le renard. Een maffe Franse strip.
We kregen Italiaanse honger, maar Pieter wou beslist niet mee. Die pizzeria wil em serieus niet binnen gaan! Hij heeft daar overlaatst nog een gedicht voor ingestuerd.
“Raar,” dacht ik: “een gedicht over pizzeria’s.”
Ondertussen stelde iemand voor om naar de binnenstad te gaan. “Is dat Verheyden, Tom?” vroeg ik. “Ja, toch wel twintig minuten maar ik ken een Koreaan die de moeite is,” antwoordde deze. Inderdaad, de vegetarische schotel van Kim Yung Zwung was zoet en wij genoten er van. Ondertussen bleef Pieter maar over de Russische revolutie leuteren. “Jaja, de Marx stevensde af op een totaal nieuwe staat. Op een bepaald moment liet hij zijn pint vallen en maakte daarmee de Keizer nat. Halie eens snel een vod, riep hij.” Die anekdote had ik nog niet gehoord. Maar ik werd moe en wou naar huis gaan. Het laatste wat ik hoorde was: “De Ludo ving Brzezichanjev op na de coup van 1994.” De Ludo, onze ludo? Was die dan in Rusland? Raar.
Einde van dit postmoderne verhaal
Geschreven door
O. Debeuf
“De voordeel van ne rund, enfin, kij moet bij de boeuf oli verversen niet doen”, sprak de Franstalige boer.
leve odebski, zo is er maar één op onze school!