Franchement, c’était hyper cool

Terwijl de meesten onder jullie nog  zwoegden en zweetten op school, vertrok ik met mijn seminarie sociaal uitwisselingsproject Frans op een vierdaagse naar het exotische Floreffe. In dat dorpje verbleven we in gastgezinnen die over het algemeen enorm goed voor ons zorgden. Overdag maakten we ons zoals alle andere vijfdejaars nuttig in sociale instellingen en dat allemaal in het Frans …

MAANDAG:
Om 7:40 verzamelden we aan het station van Kontich in de koude rond mevrouw Cornelissen. De meesten onder ons waren ongeduldig en een beetje zenuwachtig, wat zorgde voor veel drukte in de wagon en irritatie bij onze medereizigers. We namen de trein van Kontich naar Mechelen, van Mechelen naar Brussel-Noord en van Brussel-Noord naar Namur, daar schakelden we over naar het Frans. We verkenden samen met onze correspondenten de stad, gingen er nog snel een cadeautje kopen voor ons gastgezin en discussieerden hevig of het nu ‘ik ben’ of ‘ik heb vergeten’ was.

 

 

 

 

 

De namiddag brachten we door in de school van onze correspondenten, le Séminaire de Floreffe of Hogwarts voor de vrienden. De school zelf ligt op een heuvel dus we moesten eerst 187305 trappen beklimmen voor we de gebouwen effectief bereikt hadden. Eens boven maakten we kennis met de huisdieren: kippen, honden en zelfs een pauw liepen doodleuk over de speelplaats. Wanneer we dachten dat alle verrassingen voorbij waren, bleek er ook nog een prachtige tuin te zijn vanwaar je een uitzicht had over heel Floreffe. Geen wonder dat leerlingen helemaal van Brussel komen voor deze school met naam.

 

 

 

 

 

 

We werden ondergedompeld in een typische schooldag in Floreffe. Eerst genoten we van een warme maaltijd in het internaat. Die was niet zo slecht als de Waalse leerlingen beweerden. Daarna gingen we samen met onze eigen correspondenten naar de les. Ik volgde een les Frans, die er ongeveer uitzag zoals een les Nederlands bij ons, met het verschil van wat meer rumoer en wat minder gezag van de leerkracht. De leerlingen moesten een Frans boek voorstellen in de tijdspanne van één lesuur. De volgende keer dat ik aan mevrouw Begine vraag of acht minuten in plaats van tien minuten ook nog goed is, zal ik zeker aan deze les terugdenken.

In Wallonië doet men eigenlijk niets met de fiets, omdat dorpen meestal ver uit elkaar liggen en het heuvelachtige landschap volgens sommigen het plezier van een fietstocht wegneemt. Waalse jongeren gaan dus altijd met de bus of met de auto naar school. Om twintig voor vier werd Floreffe aldus gegijzeld door auto’s van ongeduldige moeders en zenuwachtige grootvaders. Dat moment was ook de eerste kennismaking met de mama van mijn correspondent. Een opluchting, want Dominique was al vanaf dag één een schatje. Thuis kreeg ik een rondleiding van mijn correspondent Charlotte terwijl Dominique croque monsieurs maakte. Aan tafel lachten we met mijn Frans en Dominiques Nederlands waarna we vroeg onder de wol kropen, want dinsdag beloofde een vermoeiende dag te worden …

DINSDAG:
Dinsdagmorgen bracht Dominique mij naar mijn sociale instelling. Ik ging samen met Sarah Leyman van 5TW drie dagen meedraaien in een centrum voor mentaal gehandicapten, Home Kegeljan. Anderen hielpen in een kleuterschool, een basisschool, een bejaardentehuis en bij het Rode Kruis. We hadden allemaal een eigen activiteit voorbereid en hielpen de animatoren een handje. Wij leerden onder andere dat men in Home Kegeljan niet van gehandicapten spreekt, maar dat we beter kiezen voor différent. Mevrouw Cornelissen en mevrouw De Keyser brachten ook alle instellingen een bezoekje, waarna we moe maar voldaan terugkeerden naar ons gastgezin.

 

 

 

 

 

 

WOENSDAG:
Woensdagvoormiddag keerden we vol goede moed terug naar onze instelling terwijl we stiekem toch al een beetje uitkeken naar de namiddag, want dan zouden we samen gaan shoppen in Namen. Om vijf uur hadden we met de leerkrachten afgesproken in het stamcafé van onze Waalse vriendinnen om samen iets te gaan drinken en omdat de meisjes van het Rode Kruis geen verlof kregen, kwamen zij ook rechtstreeks naar daar. Na een kleine tien minuten vertrokken de leerkrachten alweer en dan kon het feest écht beginnen!

 

 

 

 

 

 

DONDERDAG:
Van onze laatste werkdag en onze laatste dag Floreffe moesten we genieten en dat hebben we zeker gedaan. Sarah en ik speelden in de voormiddag een groot spel met de onze vrienden met als einddoel de langverwachte paaseitjes. In de namiddag gingen we fietsen en aangezien het zonnetje scheen, was dit de perfecte afsluiter voor onze drie dagen bij Home Kegeljan. Het afscheid viel onze nieuwe vrienden zwaar, maar we beloofden hen dat het een voorlopig afscheid was en dat we ons best zouden doen nog eens terug te komen pour jouer au bowling à la WII.

 

 

 

 

 

 

Onze correspondenten liepen nog een stukje met ons mee naar het station, maar eens daar was ook het afscheid van hen onvermijdelijk. Ook aan hen beloofden we nog eens terug te komen en we nodigden hen ook uit om samen de 31e editie van Schoolrock bij te wonen. Zij beloofden op hun beurt zeker eens naar Antwerpen te komen en om eens over ons voorstel na te denken. Na dit uitgebreide afscheid was het tijd om te vertrekken en om het Frans achterwege te laten, hoewel, op het perron hoorde ik nog een aantal keer: ‘Je suis fatiguée, je veux dormir!’

Na vier onvergetelijke dagen is het tijd voor reflectie. Zijn uitwisselingen als deze de moeite waard? Ik denk dat ik voor al mijn medeleerlingen spreek als ik zeg dat we enorm veel bijgeleerd hebben en dat het een unieke ervaring was. De stopwoordjes franchement, hyper cool en on verra zullen we altijd herinneren als typisch aan Floreffe.We zullen nooit vergeten dat behalve leerkrachten Frans in Vlaanderen niemand het woord chouette echt gebruikt. We hebben geprobeerd ons met handen en voeten uit te drukken, zowel in de instellingen als in ons gastgezin en kregen daarvoor veel waardering. Daarom is mijn boodschap aan alle vierdejaars: kies het seminarie sociaal uitwisselingsproject Frans, je zal een tiental vrienden, een twintigtal woorden en een honderdtal herinneringen rijker zijn.

Geschreven door

[tooltip tip=”Jade eet graag eiersla en kip-curry.”]Jade Willaert[/tooltip]

3 gedachten over “Franchement, c’était hyper cool

  1. Hey Jade en Sarah, wat een fijne ervaring! Je ziet, een taal leer je vooral ter plekke, al doende, met hyper veel zin en met fijne mensen rondom je. Mooi verslag!

Laat een antwoord achter aan Tom Verheyden Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.