Wanneer de wind ons wegwaait
onze dromen
naast omgehakte bomen
op de bodem
van ons bestaan
Wanneer de regen ons overspoelt
onze gedachten
tussen plastic zakken
en wilgentakken
chaos
Wanneer de zon ons verbrandt
onze wereld
met alles samen
hulpeloos snakt
naar adem
We blijven staan
terwijl de wind ons wegwaait
snakkend naar adem
temidden van de chaos
We blijven bestaan
terwijl de regen ons overspoelt
de zon ons verbrandt
We blijven
en samen met ons
hoop
Geschreven door
[tooltip tip=”Zeester”]Ymke Cox[/tooltip]
Prachtig stukje proza met één glashelder besluit: hoop voor ons allen!